Panathenaic Stadium

 THE PANATHENAIC STADIUM

"The Panathenaic  Stadium is located in the heart of Athens on the site of an ancient stadium and for many centuries hosted games in whiche nude athletes competed (gymnikoi agones) in track events, athletics championships as we would call them today. In the forth century BC, during the archonship of Lykourgos, the building of a stadium was included in the public works carried out in Athens. The ravine running between Ardettos Hill and the low high opposite, in a idyllic setting on the banks of the River Ilissos, was deemed to be a ideal location. This was private land but its owner , Deinias, conceded it to the State for the construction of a Stadium. major earth-removal works transformed the ravine in a space for contests, with the features of the Greek stadium, of parallelogram shape with entrance at one narrow and room for the spectators on the earth slopes of the other three sides. Lykourgos Stadium was used for the first time during the celebration of the Great Panathinaia in 330/329 BC, to host gymnikoi agones, which had since early times been held in a space to the south of Athens,
In Roman times, during the reign of Emperor Hadrian, AD 117-138, significant works werrw carried out in the Stadium between AD 139 and 144, thanks to the generosity of the orator and magnate Herodes son of Atticus. These resulted in two main changes to the initial form:  the conversion of the rectilinear shape to horseshoe shape by adding the sphendone, characteristic element of Greek Stadia in Roman times, and the installation in the space for spectators of rows of seats (edolia) of white pentelic marble. A vaulted passage under the east retaining wall terminated at the back of the stadium and the temple of Tyche/Fortuna was built on top of Arthettos Hill. The whole space was adorned with splendid statues. The Athenians were justly proud of the panathenaic Stadium, which was unrivalled in the world. For many years, the tomb of Herodes Atticus dominated the hilltop left to the entrance. With the prevailing of Christianity and the prohibiting of pagan celebrations and the barbarous spectacles of Roman times, such as bloody gladiatorial duels and contests with wild beasts, the Panathenaic  Stadium gradually presented a sad picture of dereliction, as the splendid marbles were incorporated into Athenian buildings.
A first attempt at reviving the idea o Olympic Games was the Zappeian Olympiads , exhibitions of Greek products, in connection with which athletics events were organized in the Panathenaic Stadium, in 1870 and 1875. This idea was brought to fruition by Baron Pierre de Coubertin, who organized the International Olympic Conference in Paris in 1894. President of the Conference was Demetrios Vikelas, who persuaded the delegates that the first modern Olympic Games should be held in the Greek Capital in 1896. The Panathenaic Stadium was chosen to host the Olympic Games. The enormous expense of reconstructring the Stadium was undertaken bu Georgios Averoff, whose marble portrait  statue stands to the right of the entrance to the Stadium. Thanks to evidence uncovered in archaeological excavations during  the nineteenth century, the rebuilding of the stadium from the Pentelic marble is distinguished by the high degree of fidelity  to the ancient monument of the second century AD.
The first modern Olympic Games were a resounding success. It was then that the Olympic Hymn, with lyrics by poet Costis Palamas and music  by composer Spyros Samaras, was heard for the first time. The victor in the Marathon race, the most popular contest, was the Greek Spyros Louis. Throughout the twentieth century the Panathenaic Stadium hosted diverse events. In the Athens 2004 Olympic Games it experienced moments of suspense and emotion during the archery contests and the finishing line of the Marathon race. A creation of the Athenians, as its name proudly proclaims  the Panathenaic Stadium has been the venue for noble competition  and fair play, of mind and of body, since Antiquity.
The Stadium  is named after the length of the name of the track, one stade, a measure of length in Antiquity, equivalent to approximately 185 meters.
The area for the spectators, which could accommodate  over 68.000 persons, was divided in two tiers by diazoma at the level of the 24th row of the seats Built stairways form the cunei, the continuous curvature of which secures optimum disability of the track.
A passage between the front row of seats and the protective parapet covers an underground conduit for draining off rainwater".
Source: Hellenic Olympic Committee, Aristea Papanicolaou - Christensen, Historian - Archaeologist.

"To ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ βρίσκεται στη καρδιά της Αθήνας στη θέση αρχαίου ελληνικού σταδίου και για πολλούς αιώνες φιλοξένησε τη διοργάνωση γυμνικών αγώνων, αγώνων στίβου, όπως θα λέγαμε σήμερα. Το 4ο αιώνα π.Χ επί άρχοντος Λυκούργου, στην εκτέλεση δημοσίων έργων για την πόλη των Αθηνών συμπεριελήφθη και η ανέγερση ενός Σταδίου. Ιεδώδης χώρος κρίθηκε η χαράδρα άνεμσα στο λόφο του Αρδηττού και το απέναντι χαμηλό ύψωμα, σε μια ειδυλλιακή θέση στις όχθες του Ιλισού, ένας τόπος ο οποίος ήταν ιδιωτικός και παραχωρήθηκε από τον ιδιοκτήτη του Δεινία, για την πραγματοποίηση ου έργου.
Μεγάλες χωματουργικές εργασίες μεταμόρφωσαν την χαράδρα σε αγωνιστικό χώρο με τα χαρακτηριστικά του Ελληνικού Σταδίου σε σχήμα παραλληλογράμμου με είσοδο από τη μια στενή πλευρά και με θέσεις για τους θεατές στα χωμάτινα πρανή των τριών άλλων πλευρών. Το Στάδιο αυτό του Λυκούργου χρησιμοποιείται χρησιμοποιείται για πρώτη φορά στα Μεγάλα Παναθήναια το 330/329 π.Χ. για την τέλεση γυμνικών αγών οι οποίοι από παλιά γίνονταν σε χώρο νότια της πόλης των Αθηνών.
Στους Ρωμαϊκούς χρόνους επί αυτοκρατορίας Αδριανού 117-138 μ.Χ. έζησε ο ρήτορα Ηρώδης, γιος του Αττικού στη γενναιοδωρία του οποίου οφείλονται πολλές εργασίες στο Στάδιο από το 139-144 μ.Χ. με δύο κυρίως αλλαγές στην πρώτη του μορφή: την μετατροπή της ευθύγραμμης μορφής σε πεταλόσχημη με την προσθήκη της σφενδόνης χαρακτηριστικό στοιχείο των ελληνικών Σταδίων στους Ρωμαϊκούς χρόνους και την κάλυψη του χώρου για τους θεατές με σειρές καθισμάτων με λευκό πεντελικό μάρμαρο. Μια θολωτή δίοδος κάτω από το ανατολικό ανάλημμα κατέληγε στην πίσω πλευρά του Σταδίου και στην κορυφή του Αρδηττού είχε κτιστεί ο ναός της θεάς Τύχης. Το όλο χώρο κοσμούσαν λαμπρά αγάλματα. Οι Αθηναίοι δίκαια ήταν περήφανοι για το Παναθηναϊκό Στάδιο που εφάμιλλό του δεν υπήρχε στον κόσμο. Στην κορυφή του υψώματος αριστερά της εισόδου, δέσποζε για πολλά χρόνια και ο τάφος του Ηρώδη.
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού και την απαγόρευση ειδωλολατρικών εκδηλώσεων και βάρβαρων θεαμάτων των ρωμαϊκών χρόνων όπως ήταν οι αιματηρές μονομαχίες και οι θηριομαχίες, το Παναθηναϊκό Στάδιο εγκατελήφθη και τα λαμπρά του μάρμαρα έγινε οικοδομικό υλικό σε αθηναϊκά κτίσματα.
Μια πρώτη προσπάθεια αναβίωσης της ιδέας των ολυμπιακών Αγώνων ήταν οι Ζάπειες Ολυμπιάδες, εκθέσεις ελληνικών προϊόντων των οποίων οι αθλητικές εκδηλώσεις το 1870 και 1875 οργανώθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Την πραγματοποίηση της ιδέας οφείλουμε στον Γάλλο βαρόνο Pierre de Coubertin, οργανωτή του Διεθνούς Αθλητικού Συνεδρίου στο Παρίσι το 1894. Πρόεδρος του Συνεδρίου ήταν ο Δημήτριος Βικέλας ο οποίος έπεισε το Συνέδριο να διεξαχθούν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ελληνική πρωτεύουσα το 1986. Το Παναθηναϊκό Στάδιο κλήθηκε να φιλοξενήσει τη διεξαγωγή των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Την τεράστια δαπάνη της ανακατασκευής του ανέλαβε ο Γεώργιος Αβέρωφ, του οποίου ο Μαρμάρινος ανδριάντας είναι δεξιά της εισόδου του Σταδίου. Η ανακατασκευή του Σταδίου από πεντελικό μάρμαρο διακρίνεται ως προς την πιστότητά της  ως προς το αρχαίο μνημείο του 2ου μ.Χ. αιώνα, χάρι στα στοιχεία αρχαιολογικών ανασκαφών στη διάρκεια του 19ου αιώνα.
Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Τότε ακούστηκε για πρώτη φορά και ο Ολυμπιακό Ύμνος σε στίχους του Κωστή Παλαμά και μελοποίηση του Σπύρου Σαμάρα. Τη νίκη του δημοφιλέστερου των αγωνισμάτων, του Μαραθωνίου απέσπασε ο  Σπύρος Λούης. Το Παναθηναϊκό Στάδιο στη διάρκεια του αιώνα που μας  πέρασε φιλοξένησε ποικίλες εκδηλώσεις. Στους Ολυμπιακού Αγώνες το 2004 γνώρισε και πάλι στιγμές αγωνίας και συγκίνησης στο άθλημα της τοξοβολίας και τον τερματισμό του Μαραθωνίου δρόμου. Ως δημιούργημα των Αθηναίων όπως δηλώνει το περήφανο όνομά του Παναθηναϊκό Στάδιο, είναι προορισμένο από τα αρχαία χρόνια να φιλοξενεί την ευγενή άμιλλα του νου και του σώματος.
Το Στάδιο οφείλει την ονομασία του στο μήκος του Αγωνιστικού χώρου, ένα στάδιο, μέτρο μήκους στην αρχαιότητα, περίπου 185 μέτρα.
Ο χώρος για τους θεατές με περισσότερες από 68.000 θέσεις, χωρίζεται στο ύψος της 24ης σειράς των ειδωλίων από ένα διάδρομο, σε δύο διαζώματα. Κτιστές κλίμακες σχηματίζουν τις κερκίδες με τη συνεχή καμπύλωση των οποίων επιτυγχάνεται η καλύτερη ορατότητα στον αγωνιστικό χώρο.
Διάδρομος μεταξύ της πρώτης σειράς και του προστατευτικού στηθαίου καλύπτει υπόγειο αγωγό για τη διοχέτευση των όμβριων υδάτων".
Πηγή: Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, Αριστέα Παπανικολάου - Κρίστενσεν  Ιστορικός Αρχαιολόγος.